Het water en de sterren zijn altijd belangrijk geweest in mijn leven. De Melkweg ga ik tijdens deze race ongetwijfeld zien en water is er in overvloed. Als sloeproeier in team Orkaan doe ik al jaren mee voor de prijzen. Zo is het team in 2022 als 2e geëindigd in de hoofdklasse van het nationaal kampioenschap. Naast het roeien bouw ik aan mijn conditie d.m.v. hardlopen en fitness. En straks (mei 2024), als we de oceaanboot tot onze beschikking hebben, gaan we vooral heel veel kilometers op de Noordzee maken. Ik vertrouw op mijn karakter en laat het avontuur liefst het avontuur zijn. Want als je alles van tevoren weet, begin je er waarschijnlijk niet aan. Het kunnen starten van de race is de eerste uitdaging van dit avontuur, dat begroot wordt op totaal circa € 200.000,-. Maar ook daarin heb ik vertrouwen. Door onze sponsoren (als bijvoorbeeld het unieke merk Pig & Hen hopen wij nog meer sponsoren en donaties binnen te halen. Deze onderneming vraagt veel voorbereiding, training en commitment dat, naast een gezinsleven, drukke baan en sport georganiseerd moet worden. Maar hier zit ik totaal niet mee, dat gaan wij als team gewoon regelen. Het avontuur, de (levens)ervaring en de inspiratie die dit oplevert, is deze ‘kleine’ investering meer dan waard!

Vanaf mijn 4^e levensjaar ben ik op het water te vinden. Eerst zeilen in een piraatje, 10 jaar zeeverkenners en in 2000 ben ik begonnen met het sloeproeien. Wat mij het meest aantrekt van deze uitdaging is volledig terug naar de basis en volle focus op 1 taak; met z’n allen finishen in goede gezondheid en het liefst als eerste! Mijn hele werkende leven maak ik al lange dagen en met 17 man personeel in mijn bedrijf is het vaak multitasken. Angst om mijzelf tegen te komen tijdens de 2 uur op/2 uur af is zeker aanwezig. Maar ik ben fit genoeg om deze uitdaging aan te gaan. Dat dank ik mede aan drie keer per week sloeproeien met De Orkaan. In deze sloep heb ik meermaals de beruchte HT (Harlingen-Terschelling) en talloze NK-wedstrijden geroeid. Naast het fysieke deel ben ik onwijs nieuwsgierig naar de verbintenis tussen ons vieren onderweg. Als er tijdens de race iets misgaat vertrouwen we enkel op elkaar. Veel nieuwe mensen ontmoeten in het voortraject, daar heb ik enorm veel zin in. Zelf ben ik niet zo’n prater of beller, maar stel een vraag en je krijgt mijn ongezouten mening & visie! Toch achter mijn muurtje, krijgen mijn gezin & moeder straks bij de finish als eerste een telefoontje. Dat staat Frans!

Mijn sport is sloeproeien. Ik hou nog steeds van avontuur en andere mooie fysieke uitdagingen. Samen met Ko maakte ik in 2015 een oversteek naar Engeland met de Dutch Mariniers Rowing Challenge (DMRC). Van Rotterdam, via Vlissingen naar de finish in Londen. Daar heb ik ook voor het eerst kennis gemaakt met het roeien. Wat een geweldige sport!

Trainen, trainen en nog ‘s trainen deden we hier samen voor. Hier hebben wij elkaar dan ook door en door leren kennen. We zijn maten voor het leven geworden. Ko kwam met dit maffe idee en daar hoefde ik niet lang over na te denken.  Dit is wat ik heel graag wil! Nog een keer iets mafs en uitdagends doen.
Moest het nog wel met Diana en de kids overleggen vanwege een kleinigheidje in 2021.
Ik heb een ernstig ongeluk gehad met een quad tijdens een inzet met defensie. Was van dien aard dat het kwartje beiden kanten op kon vallen.
Ik moest het dus toch nog even heel goed overleggen thuis. Mijn veranderde lijf moet ik na het ongeluk weer leren kennen en accepteren. Dat is best moeilijk. Ook moet ik er tevreden mee kunnen zijn. Er is van binnen en van buiten veel veranderd. Gelukkig kan en mag ik nog roeien. Fysiek bereidt ik mij nu goed voor. 3 x in de week op het water, met mijn team. En bijna dagelijks binnen voor de tv of in de tuin op de Waterrower. 3 x per week ben ik ook in de sportschool te vinden.

Mijn gezin maak ik nu alvast enthousiast met een mooie vakantie na de finish op Antigua. De grootste uitdaging is toch wel mijn bedrijf Enmago, waar ik nu met 10 tot 13 zzp-maten loop. Straks ben ik 2 maanden weg. Hier ben ik best de motor van en die moet natuurlijk blijven draaien als ik weg ben. Maar alle vertrouwen in de boys. Ze hebben het al laten zien toen de tijd met mijn ongeluk. Toko draaide gewoon door. Super blij en trots op deze gasten!

Ook financieel gezien wordt de tocht een uitdaging. Dankzij de huidige en komende sponsoren hopen wij de benodigde bedragen voor onze basisuitrusting, nautische opleidingen, apparatuur  én de uch kilo droogvoer voor onderweg op tijd binnen te krijgen. Een foto van mijn gezin gaat ook zeker weten mee! Net als mijn mobiel, uiteraard een satelliet telefoon, 24/7 bereikbaar voor mijn liefdes thuis. En iedere dag even bellen!

Angsten? Heb r eentje hahaha! En dat is dat diepe, donkere gat onder mij straks…een wolk zie je nog als je omhoog kijkt. Maar onder je zie je niets! Ons doel!? Wie weet finishen we wel met een pot vol goud voor Spieren voor spieren. Daar willen we ons keihard voor inzetten! 4 bonken spier die zich maximaal inzetten voor deze kids!

Na mijn Marathon des Sables, een ultramarathon van 250 km dwars door het mulle zand van Marokko, is de World’s toughest Row – Atlantic Challenge het volgende avontuur dat ik van mijn bucketlist wil afvinken. Als oud-marinier stak ik in 2015 roeiend de Noordzee over tijdens de Dutch Mariniers Rowing Challenge (DMRC). Dit om mij sterk te maken voor oud-mariniers met PTSS. Roeien is mijn grote passie. Discipline is key en slaaptekort wordt mijn grootste uitdaging. Maar angsten ken ik zeker ook. Zo kunnen zwaardvissen onze route kruizen en de boot doorboren. Zaken waar ik rekening mee houd maar liever niet te lang bij stilsta. Het vertrouwen in elkaar is gelukkig groot. Teamlid Enrique ken ik al uit mijn marinierstijd. Enrique wordt dan ook mijn slaapmaatje tijdens de race. Een jaar vooraf dagelijks fysiek trainen én de juiste mindset hebben, dat is onze uitdaging. Vanaf de start komt het goed, weet ik uit ervaring. Dan gaat er bij iedereen een knop om en gaan we ‘gewoon’ finishen, het liefst natuurlijk als eerste. Want dat we de World’s Toughest Row 2025 willen winnen is wel duidelijk. Bij de finish hoop ik een koud biertje te kunnen drinken met mijn zoon Tom en hem te tonen dat niets onmogelijk is.

We gunnen dit Ko als ‘aanstichter’ van dit oceaan-avontuur van harte!